रातराणी

शब्दांची माळ गुंफता गुंफता

मन अचानक सैरभैर झालं

कसल्याशा सुगंधात नकळत

स्वतःला विसरून गेलं

 

पाऊले अचानक दाराकडे वळली

अंगणातल्या कोपऱ्यात नजर फिरवली

डोळ्यासमोरून कुणीतरी चमकून गेलं

जाता जाता जणू त्या झाडावर 

टिपूर चांदणं शिंपडून गेलं

अंधारलेल्या रात्री चंद्राशिवाय

चांदणं बहरलं होतं

आज पहिल्यांदा त्या झाडावर

कुणी तरी फुललं होतं

वाऱ्याच्या मंद लहरीत ते

त्या अंधारात अलगत डुलत होतं

तिला पाहताच चेहऱ्यावर हास्य उमललं होतं

आज त्या रातराणी ला पाहून

माझं मन ही आनंदाने गुणगुणत होतं

                           

- ©आदिती जाधव.

#मराठी #मराठीसाहित्य #कविता #अनुदिनी #रातराणी