मी गायलेले गीत कोणाच्या कानी पडले
छेडले कोणी रे त्या स्वरांना
ओंजळीतल्या त्या फुलांसम मज
दुःखाचे चांदणे आज अंगणी दिसले
फुलली होती रे ती रातराणी
आज कोणी तिला घायाळ केले
गत जन्माचे नाते हे आमुचे
तरिही मी तिच्या सुगंधाला ओळखू न शकले
जाणून बुजून हे घडले नाही
नशिबाला स्वतःची ओळख आहे
पाहत राहते ते ही रित्या अवकाशी
चांदण्यांचे बहरने त्याला ही परकेच आहे
कोणी मांडला हा खेळ सावल्यांचा
खेळणाऱ्यांचा डाव कधी झेलू ना शकले
प्यादे हाती असताना ही
मी स्वतःला वाचवू न शकले
-©आदिती
Khupach chhan!! The metaphors in this poem are really graceful yet a tug at the heart
उत्तर द्याहटवा