सोमवार, ६ जून, २०२२

असे नाही

तू पाहुनी घे चांदणे सुखाचे
चंद्र तुझ्या भेटीस येईलच असे नाही
गाळुनी घे गं अश्रू दोन सुखाचे
पुन्हा दुःखाला तुझी दया येईलच असे नाही

अंधारात चालणे झालेच पुन्हा
आता उजेडाशी तुझी नव्याने भेट होईल असे नाही
दुःख कसले करावे आता
पुन्हा सुखाशी गाठ पडेलच असे नाही

अत्तराचा सुगंध दरवळत राहिला तरिही
रातराणीचे दुःख कोणाला कळले कसे नाही
चंद्र रोज येऊनि जाईल ही
पण तुझ्या नशिबी त्याचे दिसणे असेलच असे नाही
                 -©आदिती जाधव.

सोमवार, ३० मे, २०२२

मी गायलेले गीत...

मी गायलेले गीत कोणाच्या कानी पडले
छेडले कोणी रे त्या स्वरांना 
ओंजळीतल्या त्या फुलांसम मज
दुःखाचे चांदणे आज अंगणी दिसले

फुलली होती रे ती रातराणी 
आज कोणी तिला घायाळ केले
गत जन्माचे नाते हे आमुचे
तरिही मी तिच्या सुगंधाला ओळखू न शकले

जाणून बुजून हे घडले नाही
नशिबाला स्वतःची ओळख आहे
पाहत राहते ते ही रित्या अवकाशी
चांदण्यांचे बहरने त्याला ही परकेच आहे

कोणी मांडला हा खेळ सावल्यांचा 
खेळणाऱ्यांचा डाव कधी झेलू ना शकले
प्यादे हाती असताना ही
मी स्वतःला वाचवू न शकले
         -©आदिती 


शनिवार, ११ डिसेंबर, २०२१

मी कविता लिहिणार नाही

त्या ओसरत्या सांज वेळी
स्मरती तुझ्या आठवणी
सारेच नकळत घडूनी गेले
आता कोणास दोष देशील ?

निघून जाण्याआधी मी
सांगू पाहत होते काही
तू थांबून ऐकशील
असे उगाचच स्वप्न पाही

माझ्या प्रश्नांची काही
मज उत्तरं गवसली नाही
तू येऊनि विचारशील 
अशी भोळी आशा मज नाही

जाता जाता तुला एकदा
शेवटचे पाहिले होते
ती खिडकी बंद करताना
क्षणभर श्वास रोखले होते

पुन्हा कधी तुझ्या नजरेस 
माझी नजर मिळणार नाही
ही कविता शेवटची, यानंतर 
तुझ्यासाठी मी कविता लिहिणार नाही.

           - ©आदिती

#मराठी #कविता #तू #सायंकाळ #आठवणी 

सोमवार, १५ नोव्हेंबर, २०२१

मोगऱ्याची कळी

पाहिलंय मी त्या मोगऱ्याच्या कळीला
त्या ओल्या पावसात चिंब भिजताना
त्या पांढऱ्या शुभ्र धुक्यात 
अलगत उमलताना
                       सूर्याची कोवळी किरणे
                       अंगावर झेलताना
                       विजेच्या प्रकाशात
                       आनंदाने चमकताना
पाहिलंय मी तिला, सुगंधाने
सगळ्यांना बेधुंद करताना
त्या अत्तराला आपलं 
अस्तिव बहाल करताना 
                      ती कळी असताना च 
                      तिला गजऱ्यात विणताना
                      स्त्रियांच्या केसात 
                      कोमेजून जाताना...!
                 
                  - आदिती जाधव.

#मराठी #मराठीसाहित्य #कविता  #मोगरा #अत्तर #गजरा #बोल_रातराणीचे

बुधवार, १० नोव्हेंबर, २०२१

रातराणी

शब्दांची माळ गुंफता गुंफता
मन अचानक सैरभैर झालं
कसल्याशा सुगंधात नकळत
स्वतःला विसरून गेलं
 
पाऊले अचानक दाराकडे वळली
अंगणातल्या कोपऱ्यात नजर फिरवली
डोळ्यासमोरून कुणीतरी चमकून गेलं
जाता जाता जणू त्या झाडावर 
टिपूर चांदणं शिंपडून गेलं

अंधारलेल्या रात्री चंद्राशिवाय
चांदणं बहरलं होतं
आज पहिल्यांदा त्या झाडावर
कुणी तरी फुललं होतं

वाऱ्याच्या मंद लहरीत ते
त्या अंधारात अलगत डुलत होतं
तिला पाहताच चेहऱ्यावर हास्य उमललं होतं
आज त्या रातराणी ला पाहून
माझं मन ही आनंदाने गुणगुणत होतं
                           
- ©आदिती जाधव.

#मराठी #मराठीसाहित्य #कविता #अनुदिनी #रातराणी

Featured Post

पत्रास कारण की...

प्रिय तू ,    आज खरंतर इतक्या वर्षात पहिल्यांदा तुला पत्र वगैरे लिहितेय, थोडं दिल खुलास होऊन सांगतेय. तुझी तक्रार असावी माझ्याकडून की, मी का...